Georganiseerde misdaad in de Jeugdzorg

De leden van Jeugdzorg Nederland beschikken over strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader. Ze hebben bevoegdheden als ware zij een bijzondere opsporingsambtenaar en hun bevoegdheden zijn civielrechtelijk. Bij voorbaat een gelopen race bij de rechter van de sectie civiel of familie voor het verkrijgen van uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen want ouders en kind (het gezin) hebben van de wetgever daartegen geen middelen gekregen zoals bij een verdachte in het strafrecht.

Dat wordt in het recht aangeduid met de juridische term “inequality of arms”. Ongelijkheid van middelen. De medewerkers van de leden van Jeugdzorg Nederland treden woningen binnen zonder te voldoen aan artikel 12 van de Grondwet. Geen enkele executie van beslissingen van rechter tot uithuisplaatsing of ondertoezichtstelling voldoet aan de eisen die de wet daaraan stelt. Al die executies zijn nietig en uit naam van de organisaties. 

Bovendien is iedereen ermee bekend dat het nogal schort aan de waarheidsvinding bij de leden van Jeugdzorg Nederland. Doen ze niet aan. Jeugdzorg vindt van zichzelf dat het niet aan waarheidsvinding kan doen. Een van de mannen die deze gedachte groot heeft gemaakt als topbestuurder in de jeugdzorg is de huidige staatssecretaris van het ministerie van van Volksgezondheid, Welzijn en Sport! Hij heeft de leiding over het crisiscentrum in verband met de pandemie van het virus Sars-cov-2. Zijn proefschrift gaat over ongetemde problemen.

Kinderen verdwijnen gedwongen in het netwerk van de leden van Jeugdzorg Nederland. Dat is een internationaal misdrijf. Uit onderzoeken van onafhankelijke juristen blijkt dat het werk van de leden van Jeugdzorg Nederland voldoet aan welhaast alle bestanddelen van artikel 273 f van het Wetboek van Strafrecht waarin mensenhandel strafbaar is gesteld. De branches gespecialiseerde zorg voor Jeugd is georganiseerde misdaad geschoold door cultuur veranderaars die bestuurders en boardrooms trainen in Deep Democracy.