U bent hier: Home / Ketenpartners Rechtspraak georganiseerde misdaad

Ketenpartners Rechtspraak georganiseerde misdaad

by J.L. de Kreek — last modified 03-03-2021 03:00
Opgeslagen onder:

Kinderrechters zijn er niet mee bekend dat ketenpartners van de Rechtspraak zich bewust schuldig maken aan georganiseerd sadistisch misbruik van minderjarigen. Dit wordt eufemistisch Jeugdzorg of Kinderbescherming genoemd. Er is veel te vertellen over deze vorm van georganiseerde misdaad wat het daglicht niet kan verdragen. Zoals dat de medewerkers welhaast ambtsedig worden vertrouwd door kinderrechters in zaken met betrekking tot uithuisplaatsing of ondertoezichtstelling. Omdat kinderrechters niet aan waarheidsvinding doen kunnen zij het bedrog niet herkennen. Dat de kinderbeschermers niet aan waarheidsvinding doen is een feit wat de kinderrechter niet betrekt in het oordeel.

Andere feiten waaruit voor de relatieve buitenstaander relatief eenvoudig is te zien dat de kinderbescherming structureel onrechtmatig optreedt is het gegeven dat in dossiers met betrekking tot UHP of OTS nooit een verslag van binnentreden is te vinden of een door een bevoegde deurwaarder betekent exploot. Dat aan de executie vooraf bevoegd betekend dient te worden is de advocaten van de Jeugdzorg en Kinderbescherming bekend want wanneer ze vonnissen executeren met een verbod om over de georganiseerde ambtelijke misdaad te schrijven, ze de weg naar de deurwaarder gewoon weten te vinden. Het is de Rechtspraak moeilijk uit te leggen dat het in het pak van de georganiseerde ambtelijke misdaad wordt genaaid. En medeplichtig wordt gemaakt aan gedwongen verdwijning van minderjarigen, omdat de Rechtspraak is verblind door het bedrog van deze ketenpartner.

Gedongen verdwijning is een bestanddeel van misdrijven tegen de menselijkheid zoals bedoeld in artikel 4 eerste lid onder i Wet Internationale Misdrijven. Onder gedwongen verdwijning wordt verstaan: “het arresteren, gevangen houden, afvoeren of elke andere vorm van vrijheidsontneming van een persoon door of met de machtiging, ondersteuning of bewilliging van een staat of politieke organisatie, gevolgd door een weigering een dergelijke vrijheidsontneming te erkennen of informatie te verstrekken over het lot of de verblijfplaats van die persoon of door verhulling van dat lot of die verblijfplaats, waardoor deze buiten de bescherming van de wet wordt geplaatst.” De laakbare werkwijze van journalist Chris Klomp laat zien hoe journalisten bijdragen aan de weigering een dergelijke vrijheidsontneming te erkennen.

Share |

Permalinks